Dea Loher
Sinobrody - nadzieja kobiet
W klasztorze w dalekich górach zakonnice w białych habitach przechowują pukiel włosów z brody. Jak się znalazł w klasztorze, nikt nie wie. Mówią, że to zakonnice pochowały szczątki jej właściciela, bo nikt inny nie ważył się ich dotknąć. Broda jest w kolorze indygo. Ciemnoniebieska jak ciemny lód na jeziorze, granatowa jak nocne cienie. Broda ta należała niegdyś do człowieka, który, jak mówią, był upadłym czarownikiem, olbrzymim mężczyzną łasym na kobiety.
przekład Karolina Bikont
reżyseria Norbert Rakowski
scenografia: Wojciech Stefaniak
kostiumy Małgorzata Krzemień
choreografia Witold Jurewicz
kompozycje video Szymon K. Kapeniak
animacje: Kamil Polak
asystentka reżysera: Izabela Soroka
prapremiera: 1 maja 2004, Teatr im. W. Bogusławskiego w Kaliszu