Dea Loher
Sinobrody - nadzieja kobiet
W klasztorze w dalekich górach zakonnice w białych habitach przechowują pukiel włosów z brody. Jak się znalazł w klasztorze, nikt nie wie. Mówią, że to zakonnice pochowały szczątki jej właściciela, bo nikt inny nie ważył się ich dotknąć. Broda jest w kolorze indygo. Ciemnoniebieska jak ciemny lód na jeziorze, granatowa jak nocne cienie. Broda ta należała niegdyś do człowieka, który, jak mówią, był upadłym czarownikiem, olbrzymim mężczyzną łasym na kobiety.
przekład: Karolina Bikont
reżyseria: Norbert Rakowski
scenografia: Wojciech Stefaniak
kostiumy: Małgorzata Krzemień
choreografia: Witold Jurewicz
kompozycje video: Szymon K. Kapeniak
animacje: Kamil Polak
asystentka reżysera: Izabela Soroka
prapremiera: 1. 05. 2004 / Teatr im. W. Bogusławskiego / Kalisz